Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Ξευτίλες «Παναθηναϊκάρες» «ΑΕΚάρες» «ΠΑΟΚάρες»…



Όσο η ομάδα ήταν άρμα για να αποσπούν τζάμπα χρήμα από το κράτος ή να αποσπούν ισοδύναμα προνόμια, το έπαιζαν «ΑΕΚάρες» «Παναθηναϊκάρες» «ΠΑΟΚάρες»…  Οι ομάδες τους ήταν «ιδέα» «ιδεολογία», «θρησκεία» και άλλα τέτοια φούμαρα. Απλώς ήταν κέρδη με τη σέσουλα που περίσσευαν και για σπατάλες σε ομάδες, ως αντιπαροχή.

Πόσες φορές άραγε δεν αξιοποίησαν την αγάπη των φιλάθλων για ιδιοτελείς σκοπούς; Πόσες φορές οι φίλαθλοι δεν αγωνιούσαν και αυτοί μοίραζαν αγώνες, στοιχήματα και   κέρδη σε παράγκες; Τι να πούμε ακόμη και σε εκείνους τους νεκρούς που έπεσαν για την ομάδα πιστεύοντας στην «ιδέα»; Η «θρησκεία χωρίς απίστους» έγινε η κόλαση για εκατομμύρια πιστούς του των ομάδων ποδοσφαίρου.


Τώρα που κόπηκαν τα τζάμπα κέρδη «την κάνουν» όλοι σαν τα ποντίκια από το καράβι που βουλιάζει. Με τον Παναθηναϊκό το πράγμα έγινε εξευτελιστικό και τραγικό.  Από τους πετρελαιάδες της Ελλάδος, στα «παράξενα κεφάλαια» της Μαρφίν και κατόπιν στο θέατρο των πετρελαιάδων της Σαουδαραβίας για να καταλήξουν όλα στο μηδέν! Τόσο ξετσιπωσιά πια! Τον έστυψαν, κορόιδεψαν τα κορόιδα τους φιλάθλους του με φούμαρα και τώρα κάνουν τους άσχετους! Η ομάδα θα διαλυθεί αλλά δεν ιδρώνει το αυτί τους. Το ίδιο στην ΑΕΚ, ΠΑΟΚ και ουκ εστίν αριθμός.


Το ίδιο έγινε και γίνεται σιγά – σιγά στο Μπάσκετ. Προ πολλού έγινε από τους δήθεν χορηγούς του «ερασιτεχνικού» αθλητισμού. Το ίδιο έγινε και με τον Κόκκαλη στον Ολυμπιακό, απλά βρέθηκε ο Μαρινάκης που μπορεί να έχει και τρέλα αλλά είχε χρήμα, δεν περίμενε παροχές.

Αυτά όλα είναι μια βαριά αρρώστια που μόνο φαινομενικά κάποιοι δεν την έχουν.

Τελικά, αν οι ομάδες αυτές δεν γίνουν ομάδες λαϊκής βάσης με αιρετές διοικήσεις και αιμοδότες τους φίλους τους και με φυτώρια δικά τους, θα παραδέρνουν πάντα μεταξύ κρίσεων και στόχων του ιδιωτικού κεφαλαίου που τις μεταχειρίζεται, μαζί με τους προβοκάτορες και τους ανεγκέφαλους χούλιγκαν κάθε ομάδας, σαν μέσο για τους σκοπούς του.

Αν και Ολυμπιακός, εξοργίζομαι με αυτό το δούλεμα που κάνουν στους φίλους του Παναθηναϊκού και κάθε ομάδας τα λαμόγια της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας».

Το είχα ξαναπεί πολύ νωρίς…


2 σχόλια:

  1. Φίλε, δε μου άρεσε η προσέγγισή σου (χωρίς να σημαίνει ότι έχεις άδικο). Ο ρόλος του αθλητισμού στη χώρα ήταν ακριβώς ο αποπροσανατολισμός του λαού, αλλά δεν παύουν να είναι εταιρείες. Και εκεί ακριβώς στη λογική των εταιρειών έπρεπε να επιμείνει μία προσέγγιση. Εταιρείες με τις οποίες φανατίζονται οπαδοί επειδή έχουν θέαμα (όπως η πώρωση με καλλιτέχνες). Ο αθλητισμός έγινε ένα εμπορικό προϊόν, μία επιχείρηση και όπως όλες οι επιχειρήσεις έτσι κι αυτός γέννησε τα δικά του προβλήματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δείμο δεν ανάβηκαν αμέσως τα σχόλια και δεν το κατάλαβα... Δεν ήθελα να μπω σε βάθος. Φυσικά είναι επιχειρήσεις και έχουν όλα τα χαρακτηριστικά τους. όμως έχουν και κοινωνική διάσταση πολύ μεγαλύτερη από μια απλή επιχείρηση. η ΜΟΤΟΡ ΟΙΛ δεν έχει οπαδούς έστω και αν χρηματοδότησε για χρόνια τον ΠΑΟ. Αυτό περιπλέκει τα πράγματα και φυσικά θα συμφωνήσω μαζί σου για τη παραπλάνηση κλπ. τα αυτονόητα θα λέμε; Εχει όμως πολύ ψωμί μια ανάλυση του ποδοσφαίρου και λιγότερο του μπάσκετ σαν κοινωνικό και επιχειρηματικό φαινόμενο και ίσως μια άλλη φορά να το κάνω.

    τώρα μάλιστα που μας προέκυψε και ο... πράσινος Αλαφούζος που θέλει... λαϊκή εξουσία στον ΠΑΟ άστα να πάνε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή