Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011

Ο απόλυτος εξευτελισμός της εργατικής τάξης

.
-Όταν η εργατική τάξη έχει αναδείξει συνδικαλιστική ηγεσία που ιδεολογικά και πολιτικά ανήκει στην αντίπαλη άρχουσα μονοπωλιακή αστική τάξη και στα κόμματά της,

-Όταν η ταξική συνδικαλιστική οργάνωση των εργαζομένων συκοφαντήθηκε ως το μίασμα που «υποδουλώνει» τον εργάτη και την «ατομική του βούληση»,


-Όταν η φαινομενική ισχύς της άρχουσας μονπωλιακής αστικής τάξης είναι αδιαμφισβήτητη,

-Όταν όλα τα μέσα ενημέρωσης ελέγχονται από το κεφάλαιο και κάθε αντίσταση της εργατικής τάξης θεωρείται παράνομη και καταχρηστική ενώ η αυτο-οργάνωσή της, υποδούλωση σε ξένα και «συντεχνιακά συμφέροντα»,


-Όταν επί χρόνια σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο χάνονται μάχες και κάθε νέα ήττα φαίνεται ως σύνηθες φαινόμενο,


-Όταν στη πράξη έχουν καταργηθεί όλα τα βασικά εργασιακά δικαιώματα με την εμφύσηση στη συνείδηση της εργατικής τάξης ότι είναι καταχρηστικά «βαρίδια» στην «ατομική ευτυχία» των εργαζομένων και στην ελεύθερη κοινωνία,


-Όταν η παλιά συνεπής, αλλά νικημένη, ταξική συνδικαλιστική φουρνιά δεν μπορεί και η  νέα φουρνιά συνδικαλιστών που θα μπορεί δεν έχει ακόμη αναδειχτεί ,


-Όταν δεν υπάρχει ένας που να πει, «εγώ πεθαίνω αλλά δεν υποχωρώ», όπως στη Τυνησία, Αλγερία, Αίγυπτο…,


-Όταν οι πολιτικές οργανώσεις και τα κόμματα της εργατικής τάξης δεν έχουν ακόμη ανασυγκροτηθεί στη βάση των νέων δεδομένων της κρίσης και ζουν ακόμη σε κατάσταση άμυνας και ήττας από το "κραχ" του 1989-90,


Τότε…


Τότε οι καπιταλιστές όχι μόνο αποφασίζουν επί παντός επιστητού για την εργατική τάξη χωρίς αντίπαλο αλλά φτάνουν σε σημείο να την εξευτελίζουν με τον πιο χυδαίο τρόπο. Να ορίσουν ακόμη και τι θα γίνεται μέσα στο εσωτερικό της! Να στήνουν και τα συνδικάτα της!

Αφορμή για το σχόλιο έδωσε η πληροφορία ότι από τη στιγμή που νομιμοποιήθηκε η υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων έναντι όλων των άλλων, έχουν κατατεθεί περί τις 600 αιτήσεις για την δημιουργία επιχειρησιακών σωματείων, κάτω από την ασφυκτική πίεση της εργοδοσίας, ενώ περί τις 1.000 επιχειρήσεις έχουν απευθυνθεί στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας για ενημέρωση πάνω στα πλεονεκτήματα που θα έχουν αν δημιουργήσουν… επιχειρησιακό σωματείο!


Ποιος δεν θυμάται ότι οι καπιταλιστές εργοδότες θέτουν ως όρο για την πρόσληψη ή ως αιτία απόλυσης τον συνδικαλισμό του εργαζόμενου; Ποιος δεν θυμάται την απαίτηση «δηλώσεων αποκήρυξης» του συνδικαλισμού από κάθε εργαζόμενο, όπως π.χ. και τη δήλωση αποκήρυξης του γάμου και της εγκυμοσύνης από κάθε γυναίκα, πριν προσληφθεί;


Τι έγινε τώρα και ξαφνικά οι καπιταλιστές απαιτούν τη τάχιστη δημιουργία επιχειρησιακών σωματείων; Πως, γίνεται ενώ μέχρι τώρα όποιοι εργαζόμενοι συνδικαλίζονται σε ταξικά εργατικά συνδικάτα απειλούνται με απόλυση και παράλληλα όσοι αρνηθούν να «συνδικαλιστούν» στα επιχειρησιακά εργατικά σωματεία να απειλούνται και πάλι με απόλυση;


Η λύση του προβλήματος είναι απλή. Με τα εργοδοτικά επιχειρησιακά σωματεία οι εργαζόμενοι χάνουν και τα τελευταία δικαιώματα που έμειναν ενώ με τα ταξικά εργατικά συνδικάτα θα τα υπεράσπιζαν. Το κεφάλαιο δεν διστάζει καθόλου να είναι υπέρ του «συνδικαλισμού» των εργαζομένων αν πρόκειται να χάσουν και πάλι οι εργάτες.


Αποδείχνεται για μια ακόμη φορά ότι το κεφάλαιο μπροστά στο κέρδος δεν έχει κανένα δογματισμό και καμία ιδεοληψία. Αρκεί να κερδίζει. Αν αύριο ελέγξει πλήρως την εργατική τάξη δεν αποκλείεται να γιορτάζει σαν δική του γιορτή και την… «Εργατική Πρωτομαγιά» όπως επί φασισμού!


Έτσι βλέπουμε το κεφάλαιο να ξεφτιλίζει απόλυτα την εργατική τάξη και να τη κάνει μπαλάκι απολύοντας όποιον συνδικαλίζεται και όποιον δεν… συνδικαλίζεται, ανάλογα με το σύμφέρον του!


Ο ορισμός του απόλυτου εξευτελισμού της εργατικής τάξης είναι αυτός ακριβώς.



Αυτό συμβαίνει και αυτό θα συμβαίνει εν όσο η εργατική τάξη δεν αποκτά, όπως άλλοτε, συνδικαλιστική και πολιτική οργάνωση ικανή να την υπερασπίσει προβάλλοντας ένα εναλλακτικό πολιτικό πρόγραμμα εξουσίας και ένα ικανό μέτωπο, ένα εναλλακτικό κέντρο ταξικής και πολιτικής εξουσίας που θα αντανακλά, θα υπερασπίζει και θα προωθεί αποτελεσματικά τα συμφέροντα όλου του λαού.

Τα ερωτήματα εδώ περιττεύουν
.

2 σχόλια:

  1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πριν χρόνια είχε ξεσπάσει μια διαμάχη μεταξύ ΚΚΕ και ΠΑΣΟΚ για το θέμα των εργοστασιακών σωματείων. Το ΠΑΣΟΚ και οι συνδικαλιστές του πρόβαλαν την άποψη ότι τα εργοστασιακά σωματεία δήθεν είναι πιο κοντά στον εργαζόμενο και θα υπερασπίσουν καλύτερα τα συμφέροντά του. Αντίθετα, έλεγαν, τα κλαδικά σωματεία δεν μπορούν να συσπειρώσουν, έχουν ετερόκλητη σύνθεση και πει πλέον κάνουν… πολιτική εννοώντας ότι επηρεάζονται από το ΚΚΕ.

    Το ΚΚΕ από τη πλευρά του έλεγε αυτό που βλέπουμε σήμερα. Ότι τα εργοστασιακά σωματεία στη πράξη θα γίνουν η προέκταση της εργοδοσίας μέσα στην εργατική τάξη και θα την ευνουχίσουν ενώ παράλληλα θα παραλύουν τον ταξικό αγώνα των εργαζομένων.

    Φυσικά το ΠΑΣΟΚ ήθελε αυτό που υποστήριζε το ΚΚΕ αλλά για να το περάσει μιλούσε για καλύτερη υπεράσπιση των εργαζομένων.

    Τότε κάποιοι καλοθελητές ή και εντελώς καλοπροαίρετοι άνθρωποι υποστήριξαν την άποψη του ΠΑΣΟΚ νομίζοντας ότι λέει την αλήθεια. Κατέκριναν το ΚΚΕ με το επιχείρημα ότι θέλει να μετατρέπει τον συνδικαλισμό σε κομματική οργάνωση γι αυτό δεν θέλει τον εργοστασιακό συνδικαλισμό!

    Ήρθε ο καιρός και έλαχε στο ΠΑΣΟΚ να αποκαλύψει σε όλο το μεγαλείο τους , τους πραγματικούς σκοπούς της τότε πράξης του. Τη πλήρη υποταγή της εργατικής τάξης μέσω του εργοστασιακού συνδικαλισμού, επιχειρηματικού το είπε τώρα για να μη ξεφύγουν οι άλλοι εργαζόμενοι! Νομιμοποίησε αυτή την υποταγή δια μέσου των δικών του παιδιών, των επιχειρηματικών σωματείων! Μπορεί μετά από χρόνια να αποκαλύπτεται το πλήρες σχέδιο αλλά δεν μειώνεται η αξία της αλήθειας για τις πρακτικές και τα συμφέροντα που υπηρετούν τα κόμματα της αστικής τάξης όποιο σοσιαλιστικό, ή μη, όνομα και αν έχουν. Δεν χρειάζονται πλέον επιχειρήματα για απόδειξη του ποιος έλεγε την αλήθεια τότε.

    Σημειώνω ότι σε σειρά άλλων θέσεων του ΠΑΣΟΚ από τα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα μέχρι τα εθνικά θέματα θα αποκαλυφθεί και πάλι ότι σήμαιναν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που έλεγε. Το θέμα είναι ότι και τώρα ακόμη το πιστεύουν πολλοί όπως αυτοί που ισχυρίζονται ότι το μνημόνιο ήταν η μόνη σωτηρία και δεν ήταν προσχεδιασμένη η σφαγή της Ελλάδας από τον Γ. Παπανδρέου. Αλλοίμονο σε εμάς που είμαστε αναγκασμένοι εκτός από τους πουλημένους δημοσιογράφους να ανεχόμαστε και τη τεράστια στρατιά των καλοπροαίρετων που δεν καταλαβαίνουν και νομίζουν ότι η Αριστερά λόγω ιδιοτελών πολιτικών συμφερόντων τα λέει αφήνοντα το ΠΑΣΟΚ να περνάει σε βάρος όλων τα μέτρα.

    Δεν θα το υιοθετήσω λόγω θέσεων αρχών, αλλά πολλές φορές θυμάμαι τη Κατερίνα που στο blog της (http://agauch-katerina.blogspot.com/ ) θυμίζει εκτός των ευθυνών των άλλων και τις ένοχες ευθύνες των λαών για τους κυβερνήτες και τις πολιτικές τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή