Ιστορίες περαίωσης...

.
Πόσο αλήθεια ο κόσμος και οι «ειδικοί», είναι γνώστες του απίστευτου φορολογικού έργου που λέγεται «αυτόματη περαίωση»; Ακούμε και διαβάζουμε διάφορους υπολογισμούς για το πόσο λίγο θα πληρώσουν οι μεγάλοι φοροφυγάδες και πόσο πολύ οι νόμιμοι που ήδη πλήρωσαν μια φορά. Ακούμε μύδρους κατά της άδικης περαίωσης. Μετά γλυκαίνουν λίγο τα πράγματα λέγοντας πως, όμως είναι ανάγκη η κυβέρνηση αν εισπράξει, τι να κάνει (η… καημένη!).

Ιστορίες για αγρίους όλα.

Πριν απ όλα να καθαρίσουμε μερικά ερωτήματα που οι «αναλυτές» κάνουν ότι δεν ξέρουν.

Είναι κανένας που πιστεύει ότι οι μεγάλοι φοροφυγάδες θα ασχοληθούν με τη περαίωση; Γιατί μήπως θα τους ελέγξει κανείς;

Αν ένας φτωχοπρόδρομος μικρομεσαίος έχει κάνει λαμογιά με 5.000 ευρώ το χρόνο για να γλυτώσει κάποια ευρώ και ένας μεγαλοφοροφυγάς 1.000.000 ευρώ, ποιος από τους δυο τρέμει και θα τρέξει αμέσως να περαιώσει; Έλα μου ντε! Ο "κατοστάρης" είναι πάντα ο φτωχοπρόδρομος.

Σε όλες τις προηγούμενες περαιώσεις πόσοι ήταν οι φοροφυγάδες που περαίωσαν γιατί φοβήθηκαν; Αν τους βρείτε πέστε μου!

Είναι κανένας που δεν πιστεύει στο αξίωμα: «Όσο πιο μεγάλη είναι η φοροδιαφυγή τόσο λιγότερο διώκεται»;

Και στο άλλο αξίωμα: «Οι μεγάλοι νομίμως απαλλάσσονται και οι μικροί νομίμως φορολογούνται»;

Έτυχε να ζήσω από τα μέσα πολλές «εγκυμοσύνες» περαίωσης εκπροσωπώντας συνδικαλιστικά τους μικρομεσαίους. Από την εποχή του Παλαιοκρασσά, μετά του Γεννηματά, του Χριστοδουλάκη, του Αλογοσκούφη… Έζησα ακόμη και τις συνοπτικές περαιώσεις με τη μέθοδο της «Συνάφειας», άλλη μέθοδος αυθαιρεσίας και ληστείας αυτή.

Γενικά ήμασταν αντίθετοι στις περαιώσεις. Ξέραμε καλά ότι εμείς πάλι θα τη πληρώναμε. Έλα όμως που οι πιέσεις από κάτω ήταν αφόρητες. Όχι από παραβάτες και εδώ είναι το περίεργο, αλλά από τίμιους! Οι εφοριακοί άρχιζαν έλεγχους, και όσοι ήταν στα βιβλία εντάξει δεν υπέκυπταν στους εκβιασμούς. Μέγα λάθος! Τίναζαν τα Βιβλία στον αέρα και τα πρόστιμα πήγαιναν σύννεφο «διότι δεν συνεμορφώθην με τας υποδείξεις»! Απείθαρχους στο λάδωμα δεν ανέχονταν! Μας εκλιπαρούσαν «απαιτήστε την περαίωση πριν μας κλείσουν». Αντίθετα οι κατά συρροή παραβάτες δεν είχαν κανένα πρόβλημα να δώσουν «το κάτι τις τους» και να περνάνε με… «άριστα» τον τακτικό έλεγχο! Αυτοί για καμία περαίωση δεν ενδιαφέρονταν.

Έτσι τα συνήθη υποζύγια ζητούσαν να ξεπληρώσουν για να μη το κλείσουν! Η υποταγή και η μοιρολατρία στο απόγειό της. Όταν τους λέγαμε να δώσουμε μάχη μας έλεγαν καλά αλλά εδώ θα μας κλείσουν. Άντε να λύσεις τον Γόρδιο δεσμό.

Οι πλέον ταραχώδεις περαιώσεις ήταν του Γεννηματά – Δρυ (1995) και του Χριστοδουλάκη (2001). Μερόνυχτα διαπραγματεύσεων για ένα πόντο στα ποσοστά που σήμαινε εκατομμύρια.

Οι εφοριακοί έσκιζαν τα ρούχα τους. Ανήθικο έλεγαν! Απαράδεκτη ασυλία στους φοροφυγάδες. Αφήστε μας, έλεγαν, να κάνουμε εμείς τους ελέγχους και να φέρουμε λεφτά στο κράτους!!!

Όλοι εμείς ξέραμε καλά ότι για καμιά ηθική δεν σκίζονταν. (Έτσι δεν είναι κύριε Μακρυπίδη σταυροφόρε των τότε διαμαρτυριών;;;) Τα «κάτω από το τραπέζι» έκλαιγαν. Θρηνούσαν τη απώλεια της γνωστής φράσης που λέγαμε πλέον ελεύθερα μέσα στο υπουργείο «τρία-δύο» δλδ τρία στο κράτος – δύο στους εφοριακούς! Και εξόντωση σε όποιον μικρομεσαίο είχε αντίρρηση! Στον μαυροπίνακα για συνεχή έλεγχο, μέχρι να συλληφθεί ο ανυπότακτος… φοροφυγάς! Το άκουγαν και οι υπουργοί. Και τι μ΄ αυτό; Μια φορά ο Ρεγκούζας τόλμησε και είπε «τέρμα τα μαύρα» (δεν ξέρω αν το εννοούσε) και μετά από μια βδομάδα τον ψάχναμε στον… τηλ. κατάλογο!

Για όσους δεν ξέρουν.
Τρίχες θα πληρώσουν οι φοροφυγάδες. Τη περαίωση την επιθυμούν με τρόμο όλοι οι φτωχοπρόδρομοι μικρομεσαίοι γιατί ξέρουν καλά ότι αν έρθει η εφορία θα τους ξεσκίσει και η επιχείρηση θα κλείσει. Όχι γιατί έχουν κάνει τόσο μεγάλα εγκλήματα αλλά γιατί θα εγκληματήσουν οι άλλοι επάνω τους.

Ο φόβος είναι τρομερός. – Καλύτερα να ξαναπληρώσω μας έλεγαν παρά να έρθουν για έλεγχο. – Μα έκλεψες τόσα πολλά; – όχι αλλά αν μπουν μέσα, οι νόμοι είναι τέτοιοι που θα τινάξουν τα βιβλία στον αέρα και μετά από μηδενική βάση θα βάζουν όσα θέλουν!

Αλήθεια είναι τα παραπάνω. Κι εγώ που κάνω αυτοπεραίωση και δεν μπορούν να μου βρουν ευρώ παράνομο αν δεν με εξαιρέσουν πληρώνω και κλείνω! Δεν μπορείτε να φαντασθείτε τον τρόμο του μικρομεσαίου πριν από το πέναλτι!

Τελικά από τις προηγούμενες περαιώσεις, το 95% όσων περαίωσαν ήταν νόμιμοι φτωχοπρόδρομοι. Οι άλλοι δεν έκλεισαν και απλά παραγράφηκαν γιατί ποτέ δεν ελέγχθηκαν.

Είναι μάλλον αστείο να λέμε ότι οι μεγάλοι φοροφυγάδες θα τη γλυτώσουν με λίγα. Οι μεγάλοι φοροφυγάδες θα πληρώσουν ένα τίποτα! Όλα σχεδόν θα τα πληρώσουν οι μικροί και μετά το κράτος ικανοποιημένο που μάζεψε κάποια λεφτά (το ¼ απ’ όσα υπολογίζει), θα ξεχάσει τις επαναλαμβανόμενες απειλές για «αυστηρούς ελέγχους» κλπ. Τα δικά του παιδιά θα ελέγξει; Και με ποιούς θα τους ελέγξει; Με τους… έντιμους ελεγκτές των εφοριών; Αν ήταν έτσι θα είχε εισπράξει από καιρό τα διαφυγόντα που τώρα δεν θα εισπράξει ποτέ.

Μιλάμε για κράτος δικαίου!

Και μη ξεχνάτε την γνωστή επαναλαμβανόμενη φράση: «Αυτή είναι η τελευταία περαίωση»! Απλά δεν είπαν πόσες είναι οι τελευταίες!

Τελικά το όλο θέμα είναι να μαζέψουν λεφτά και να τα παραδώσουν στο ΔΝΤ. Όλη η ηθική τους εκεί εξαντλείται. Τα άλλα περί φοροφυγάδων, μεγαλογιατρών, κότερων, καταθετών στο εξωτερικό κλπ, είναι απλά φούμαρα. Από εμάς θα τα πάρουν πάλι.

Άστα να πάνε…